sen ustaydın ben çırak
beraber sevgi duvarını ördük
çamurlu ellerimizle.
kirimiz kibirimizdi bizim
onu da harca koyduk.
sevgiydi beyaza boyayan
bu alabildiğince dümdüz duvarı
dünyanın yuvarlaklığına inat
ve uzaydan bakınca
çin seddi bile eğiliyordu
bütün o heybetine tezat.
senin pasaklı kontesin vardı
benimse zor kadınlarım
belki de
hiç
yoktular.
