bir tiyatro sahnesinin, sahne perdeleri kapanır, ışıkları yavaş yavaş sönerken okunması gereken, çocukluğuma dair sessiz ama sancılı sezai karakoç telaffuzu.
yıllar devrildikçe üstüme doğru, unutmadığım ve hiç unutmayacağım gizli kelime, anahtar.
"Senin hatıran kadar büyük, yeni, karanlık
Senin hatıran kadar Allah ve şeytan işi
Ve yalnızlık, sigara külü kadar yalnızlık..."
