başlık/yazar ara
kayıt ol istatistikler video galeri anket iletişim hakkımızda responsive site

babanın ölmesi

entry1128 ↓ galeri
    238.
  1. 02.05.2010 pazar sabah saat : 9.18

    Telefon çalıyor, annen ağlayarak sana yıldırım gibi hastaneye gel diyo .

    Kendini biranda cenazede buluyosun . Etrafında sana acıyarak bakan onlarca insan ve

    kendinden geçmiş bi şekilde ağlayan annen. Yüreğin parçalanıyor . Birden o sana acıyan

    gözlerle bakan insanların arasında onun cansız bedenini görüyosun .

    Çevrendeki insanlar salakça tesellilere başlıyo . Gözlerinden yaş gelmemesi için

    kasıyosun kendini böyle !

    Baban şöyle iyiydi böyle güzeldi demeye başlıyolar . NE yani babam öldü diye o huyları

    gitti mi sanki ??!

    Kimse gözünden bir damla yaş akarken görmüyo seni . Sonuçta evin tek erkeğisin artık

    güçlü olmak zorunda, bide sen ağlayarak dahada hüzünlendiremessin anneni .

    Günler geçiyo.. eve gelen akraba-ziyaretçi sayısı giderek azalmaya başlıyo .

    Bi gece yarısı annen uyurken çıkıyosun evden .

    Yıllarca yanından geçerken dahi bildiğin tüm duaları okuduguğun mezarlığa korkunun

    zerresini hissetmeden, evine gidermişçesine gidiyosun , onun yanına gidiyosun .

    Yanına gelip başına geçtiğinde dayanamıyor artık gözlerin . Çekinmeden kimse seni o

    halde görüpt4e sana acıyarak-üzülerek- bakma korkusunu yaşamadan gecenin koyu

    karanlığında başlıyosun kahkaha atarcasına ağlamaya .

    Sonra.. diyosun içinden ;

    ben bir tek senin yanında ağladım baba ,çünkü senden hiç utanmıyorum !

    Bugün tam 8. gün baba yokluğunun 8. günü . Yokluğunun acısı içimde körüklenerek büyüyo engel olamıyorum . 19 yıllık hayatım boyunca bi kez bile seni seviyorum demedim .
    çok üzgünüm . oysa seni çok seviyorum çok . nolur bunu duy olur mu ?
    once upon a time 10.05.2010 20:31
    63 ...