bir iki sebep var benim kafamda bu konuya dair. şimdi ilki şu:
insanlar geçmişlerini özler; ne derlerse desinler eski günlerin hasretini çekerler. geçmiş ne kadar kötü olursa olsun vardır mutlaka güzel anıları. cep telefonu, bilgisayar, internet, mp3 yoktur daha o zamanlar. evden çıkıp arkadaşının evine gittiğinde şimdiki gibi emin değilsindir evde olduğuna. kapıda hayal kırıklığını yaşama ihtimalin vardır. akşam hep birlikte artık hiç gitmediğin komşulara gidersin. eski günlerin sıcaklığı vardır. ilk sevgilinle radyodan o şarkılardan birini dinlemişsindir hep. o sizin şarkınızdır. o ve diğer eski şarkılar o güzel günlerin fon müzikleridir. o güzel günlerdeki güzel duyguların hayat bulduğu şeylerdir. en önemli etken budur.
ikincisi birşeyler yapmak, meydana getirmek o kadar kolay değildir o zamanlarda. şimdiki gibi evde bile kayıt yapmak yoktur. o yüzden müzik hayat tarzıdır şimdikinden çok daha fazla. ortaya çıkan işlerde gerçekten ruh vardır. o yüzden şimdi efsane diye baktığımız adamlar zamanında iki odalı evlere kapanıp günlerce çalmışlardır enstrumanlarını.
ve bir diğer sebepte popüler kültür o zamanlar işgal etmemiştir her yanı. şimdiki gibi buram buram pislik kokmaz hemen hemen herşey. daha temizdir eski günler.
o günler daha güzeldir. o günler daha güzel olduğu için o günlerin müziği daha güzeldir. yoksa şarkının zamanında değildir olay...
