ilişkide bir taraf aşık olur, diğeri ise onun aşkını sever... bunun sonucunda da bir taraf daha çok seviyor diye düşünülür. sevgiyi dengeleyen aşk ölçer değil, değer ve saygıdır.
bir hint atasözü "aşkta kalplerden biri daha soğuktur" der. çok sevildiğinizi bilirsiniz de hiçbir zaman o sizi, sizin onu sevdiğiniz kadar sevemez. sizin aklınıza gelen incelikler onun aklına gelmez. o sizin kadar yaratıcı değildir ya da belki sizin kadar çaba sarf etmiyordur küçük anların daha mutlu geçmesine...kimi zaman sonra o ilişki bittiğinde "sevil de sevme, ağlama ağlat, yoksa zehr olur bu tatlı hayat" tadında şarkıları lay lay lom diye söylerken bu sefer karşınıza sizi çok seven, size deli gibi aşık birisi çıkar. sesinizi duymak icin ruhunu teslim ediyordur, size sürprizler hazırlamak icin didiniyordur, kıçını yırtıyordur sizi mutlu etmek için tabiri caizse... bu durum size birşeyi hatırlattı di mi? eski ilişkinizde sizin tavrınızı... peki ne oldu? o zaman kalplerden size ait olmayanı soğukken artık size ait olanı soğuk. yani değişen bir şey yok. sadece artık bu yeni ilişkinizdeki partneriniz sizin bi önceki ilişkide hissettiklerinizi hissediyor.binlerce yıllık felsefe yine kendini doğruluyor. aşkta kalplerden biri hep diğerinden soğuk oluyor. digerinin kalbini titretiyor.
mutlak bir şekilde her ilişkide var olan sorunsaldır. kimse birbirine karşılıklı tam tamına eşit duyguları besleyemez ve zaten nasıl mümkun olabilir ki bu? laboratuvar ortaminda yasamiyoruz.... sorulsal da denir mi buna bu durumda; her ilişkide varsa? ne yazık ki evlilikle noktalanmayacak ve bu sayede resmi bir hal almayacak her ilişkinin yeterince uzun bir sure sonunda bitiricek sorunsaldir bu da... diyebiliriz ki: her ilişkide olan bir şeyse bu ve bu da her ilişkiyi eninde sonunda bitirecek olgulardan biriyse; tumevarım yapıp her ilişkinin ileride sonuçlanacağına kanaat getirebiliriz.
