genelde otobüsteyken kafa cama yaslanıp insanların her birini tek tek inceleyerek yapılan eylemdir.
ben de baygın gözlü teyzelerin o gün temizlik yapmaktan ne kadar yorulduğunu ve artık ne zaman yalnızca kendi eviyle ilgileneceğini düşündüğünü düşünürüm. ya da sakalı bıyığı bembeyaz bir amcanın gözündeki terk edilmişliği, çocuklarının ilgisizliğini görürüm, "keşke her şey daha başka olsaydı" dediğini duyarım.
bazı dedeler de cin gibi bakarlar, "birisi bir laf atsada muhabbet kursak sıkıldım artık" der gibidir kalkık kaşları.
sınavı kötü geçmiş öğrencinin sıkıntısını içimde hissederim, yanındaki dik duran arkadaşının iyi geçmiş sınavından ötürü hissettiklerinden daha yoğundur hep hisleri. kokoş ablaların bir ellerindeki mağaza poşetlerine bir yüzlerine bakıp görürüm memnuniyetlerini ve "acaba çok mu dar aldım" çekincelerini düşünürüm. en zor olan çocukların ne düşündüğünü düşünmektir benim için, hepsi o kadar ayrı alemdeler ki, tek emin olduğum oyun oynamaya her zaman hevesli olduklarıdır.
