öncelikle:(#8018712)
son sayfayı okumamın üstünde 2 dakika geçti.ne yapacağımı bilemedim ve en iyiysi sıcağı sıcağına hislerimi aktarayım istedim.
öyle çok duygusal bir adam değilim.herkes babam ve oğlumda ağlarken gülen biriyim ama bu kitap farklı.son 30 sayfayı bitmesin,öğrenmeyeyim,üzülmeyeyim diye her satırı korkarak okudum ve şuan çok kötü bir ruh halindeyim.
böyle bitmemeliydi.zaten hayat bir şekilde mahvediyor bizi.birde bu.artık yok okumayacağım,izlemeyeceğim böyle şeyleri.
ardından okunması gereken bir şiir:
Kaybedecek zamanımız yok sevgilim
Bizi bundan sonra mutluluk ifade ediyor
Bırak bizi kendi halimize aşka borçlu
Kalmayalım
Ayrılığın esiri olmak yerine
Her saat her dakika göz göze yanyana kalalım
Benim senden başka kimim varki
Yalancı rüyalara kanmayalım
Ecel kapıyı çalmak zorunda kaldığında
Bana son sözün ne diye merak diyorum
Hayatın gerçekleriyle karşılaştığında
Cennetin kapılarında belkiyorum
Sen beni gülümseten bir meleksin
Hayata bağlı kalmama tek sebepsin
