insanı bilgisayar başına kitleyen oyundur bu; yok saldırı geldi, yok köy alacam, yok destek gönder filan derken bir bakmışsın gecenin köründe milletin götünde pireler uçuşurken sen ekran karşısında ordunu yönetiyorsun saniyelik hesaplar yapıyorsun filan. bir insan nasıl asosyal olur sorusunun kanıtı ahanda tam bu oyundur abi.
bir sefer kayıt olmuştum yaklaşık 3 yıl önce. ulan nasıl bir hırstır anlamadım gitti düşünüyorum da zamanında gerçek komutanlar savaşa giderken nasıl uyuyorlardı? köyü büyütmeye çalışıyorsun, asker basıyorsun, stateji geliştiriyorsun rüyalarına giriyor bilmem ne. sonra hayvan gibi ordu kurmuş birisi gelip yıkıveriyor emeklerini hayallerini, üzülüyorsun tabi.
bir de oyuna ciddi ciddi başlamışsan ve paran da varsa kesinlikle altın almak gerekiyor. yoksa güdük gibi kalıyorsun. etrafındakiler gelişip dururken senin kendi yağımda kavrulayım demek gibi bir lüksün olmuyor. aksi halde; büyükler yiyip bitiriyor seni.
her neyse. o zamanlar baktım bu gidiş gidiş değil; bir daha görmemek üzere bıraktım oyunu. ktunnel'de filan karşıma çıktığı anda hiç incelemeden yeni server açılacak mı diye bakmadan kapatıyorum.
korktum harbiden korktum. alışıp da bırakamamaktan korktum ulan. en iyisi zamanında bırakmakmış abi ve tabi ki bir daha da başlamamak.
gerçi a.kü oyunu bıraktık sözlüğe başladık.
+ fiammetta sen harbiden malsın biliyon mu?
- evet abi haklısın. napıyım.
