hayatımda en mutlu oldugum mactır sanırım. düsünsenize dile kolay 6 senedir sampiyon olamamıssınız kötü bir devreden geciyosunuz ali şen gelmiş hersey yoluna girmiş ama önünüzde trabzon engeli var ligin bitmesine 2 hafta daha var 1 puan geridesiniz ve trabzon deplasmanı adeta bir cehennem macın ilk yarısı da abdullah ın muhtesem golü ile 1-0 geride tamamlamıssınız. devre arası kara kara düsünüyorsunuz aglamak istiyorsunuz... ve ikinci yarı baslıyor imparator oguz un frikik golü umutlandırıyor ama saglı sollu rakip akınlar! sota vuruyor rüstü kurtarıyor hami keza yine rüstü, böyle devam ediyor bir süre taki erol bulut un ortası aykut un golü işte o anı hiç bir seye degişmessiniz ve mac bitiyor bir hıdralez aksamında ve artık takımınız sampi... daha sonra kulagınız da yankılanan "nası koydu aykut kocaman" sesleri ve bir kac haftanın sonunda şampiyon fenerbahce... işte 11-12 yaşlarında bir veletin o zamanlar hissettikleri ve yasadıklarıdır bu..
