yine aylak geçirdiğim yaz aylarından biriydi. sabahlara kadar bilgisayar başında, öğleden sonra 2-3 lere kadar yatakta geçirdiğim günlerden biri. sadece reklamlarıyla karşılaştığım ismini bilmek dışında bir fikrim olmayan bir diziydi bu selena. neyse konumuza gelelim. uyuyordum yine öğle saatlerinde. pencerem açıktı. dışarda oynayan çocukların seslerini duyabiliyordum. yarı uyanıklığın verdiği o mahmurlukla dışardaki seslerden sivrilen bir bağırtıyla uyandım. dışarıdan küçük kızlar tarafından bağırılarak hecelenen bir kelime bütün odamı doldurdu: se-le-na.
ne lan bu dedim. doğruldum yataktan. camıdan dışarıya baktım. üç küçük kız, el ele tutuşmuş dönerek se-le-na diye bağırıyorlar.
ulan dedim biz eskiden kutu kutu pense elmamı yerse diye dönerdik. bunlar selena diyor. anlam veremedim önceleri tabi. daha sonra selena denen dizi aklıma geldi. netten araştırdım ettim. baktımki dizi de oynayan üç kız el ele tutuşup selena yı heceleyince selena denen cadı yanlarına geliyormuş. televizyon izlemenin yıllardır zararlı olduğunu bilirdim. ancak masumiyeti bu kadar yok edeceğini bilmezdim.
önceleri arkadaşım ayşe arkasını dönerse dediğimiz oyun çığırından çıkmış olmuş selena. aradaki masumiyeti, o çocukluk duygusunu, o saflığı ve şimdiki yozlaşmayı varsın siz düşünün.
