arkadaşların sorduğunda ''yok olum ya sadece beğeni, hoşlantı işte uzatmaya gerek yok '' gibi şeyler söylenir. aslında pek de öyle değildir. Zırt pırt aklınıza gelir. onunla konuşan çocukları kıskanırsınız. ''o çocuğun yerinde olup onunla konuşmak o kadar çok istiyorum ki..'' dersiniz içinizden. ileride ''keşke hep onu uzaktan sevseydim böyle iyiydi.'' dersiniz. neden mi ?
kızın konuşması ya da zekası biraz geri olduğundan olabilir mesela. birden kızdan ve hareketlerinden soğursunuz. düşünsenize aylarca kafanızda hep bir seneryo üretirsiniz ve o kızı kafanızda bambaşka canlandırırsınız. fakat kızla tanıştığınızda malın teki çıkar.* bu hazin son olmasa sizin psikolojik durum daha da kötüye gidecekti. bu kızın size yaptığı en büyük iyilik olmuş olur böylece.
