türkçe'mizi zedeleyeci hiçbir özelliği olmadığı hâlde, ingilizceye yoğunlaşmış kişilerin tabir-i caizse "yuhaladığı" durumlardır. video kelimesi, video diye söylenmesi ne kadar mantıklıysa, vidyo diye yazılıp, okunması da en az o kadar mantıklıdır. bu gibi örnekler tonlarcadır. çünkü dilimiz yabancılaşmanın eşiğine geldiği için yabancı kökenli kelimeyi kullanmak ile yetinmeyip, bir de türkçe hâlini söyleyeni, yazanı görünce alay etmesi o birey için utanılacak bir durum olmalıdır. nitekim bu kelimeler dilimize sonradan getirilmiş, zorla kazandırılmış ve çoğumuzun günlük konuşmlarına bir bir yansımıştır pardon -lanse- edilmiştir. burada önemli olan husus kelimenin nasıl kullanılacağı değildir. nasıl dilden çıkarılacağıdır. örneğin ingilizcede "m" harfi em diye okunmakta. "s" ise "es", "n" harfi ise "en" diyedir. msn kelimesini em-es-en diye okumanın veya mesene diye telaffuz etmenin arasında tek bir fark vardır, bakın yanlışlık demiyorum o da yabancılaşmaktır.
