kederden öldürecek bu adam beni, gözyaşlarımı içecek illa. başımı iki elimin arasına alıp öylece dalmaz isem uzaklara, rahat bırakmayacak beni, ağlatacak zorla. sesiyle izler bırakacak yüreğime, ince bir ağaç dalıyla üzerinde gezinecek yaralarımın, kanatacak. ne yapayım, nerelere kaçayım, nasıl duymayayım bu sesi? en çok da benim acımın sesine benziyor diye korkuyorum onun sesinden, en çok da benim acımın sesine benziyor diye dinliyorum onu. madem kederden öldürecek bu adam beni, içecek gözyaşlarımı illa o halde damlalara karşılık huzur istiyorum ondan. ne olur acıtmasın yüreğimi, kanatmasın. ne olur!
