önemli olan şehit olmak değil, ne için, neyin uğruna şehit olduğunuzdur.
kavram tüm dünyada, slogan isimler yaratma üzerine kuruludur.
o ismi taşıyan insanın hayatının, acılarının, mutluluklarının, düşlerinin önemi yoktur. hepsi yokolmuştur sadece malzeme edilecek bir isim kalmıştır geriye, aslında unutulmadıkları yalandır. sadece sonları ve isimleri hatırlatılır ve sömürülür.
bunun içindirki biz askerimize mehmetçik deriz.
onun kişiliğini, hayatını, acılarını, mutluluklarını sömürmeyiz.
o temsil ettiği üniformanın ta kendisidir. o bizdir. türk silahlı kuvvetlerinin her ferdi, üniformasını giyip, görevine başladığı an, mehmedin ruhuna bürünür. al bayrağa gururla bakan gözler artık sadece ona ait değildir. o gözlerden milyonlarca mehmetçiğimiz gururla bakar şehadet kanlarının zafer timsali olan şanlı bayrağımıza ve işte şehitlik o an başlar. uğruna öldüğün kadar devleşirsin işte o an, artık isme ihtiyacın kalmaz. kanın bayrağında, ruhun cesaretle yaşayan her türkün bedeninde; hayallerin, hayata özgür doğan her türkün yüreğinde yaşar.milletinin mutluluklarıyla mutlu olur, acılarıyla acı çekersin. türk ordusunun, çanakkalede,kurtuluş savaşında,korede ve tarihinde yazılı binlerce destanında, yarattığı fenomenin parçası olursun.
milletin savaşırken, sende bir mehmet olarak, şehadet yatağından doğrulur, mehmedinle omuz omuza çarpışırsın, tıpkı şehit olduğun gün gibi, tıpkı arzı yaran aslanlar gibi.
düşmanın sana sis bulutu der, hayalet der.
işte şehadette, millet olabilmekde, devlet olabilmekde, türk olabilmekde böyle birşeydir.
şehadete üzülmez benim milletim, şehadet şerbettir.
üzüldüğümüz, bir avuç hainin, çakalın, kuklanın, bunca düşmanımız varken, atalarının beraber savaşıp, beraber şehit düştüğü mehmedime ettikleridir. kendi geçmişine, milletine ettikleridir.
sam amcaların, juan'ların, george'ların,dimitri'lerin,kosta'ların bizi bizden olanla sınamasıdır.
