hayatımda hiç unutmadığım günlerden biridir bu. hiç olmayacak şeylerin yıllardır aklımdan çıkmaması sorunsalı burda da kendini gösteriyor yazık ki. annemin elinden tutmuş, okul yolunu arşınlıyordum. okulun ilk gününde bir koku almıştım, anlatamam. silgi, yeni defter - kitap karışımı muhteşem bir koku. okulun her yanını sarmış. 1 - b sınıfının önüne geldik. öğretmen sınıfa girmiş, bütün veliler kapının önünde. aslında çekinme gibi bir durumum yok içeri girmek için. ama o anneleri görmeniz lazım o anda, ilkokulun ilk gününde öğrencilerden daha fazla heyecanlı olan onlar sanki.. girmeye niyet ediyorum sınıfa, sonradan vazgeçiyorum. en sonunda annem şunu dediydi;
- oğlum bak duygu da senin sınıfında, hadi gir artık!
bu cümleden sonra kendimi öğretmenin yanında bulmuştum hemen. hayır! 6,5 yaşındaki bir erkek çocuğunun cesarete olan ihtiyacı böyle bir şeymiydi acaba.. erkeklik şeysimi yoksa. hiç bilemedim bunu lan.
