şu an ailecek yastayız. dağlar gibi sert engin olan babam adeta yıkıldı. annemin gözünden yaş eksik olmuyor. kardeşlerimi teselli etmek zorunda hissediyorum kendimi, lakin ben teselli olmuş değilim. facebookta da "yunanistanın batmasına içten içe sevinenleri kınayanlar grubu" nu kuracam ki herkes paçalarımdan hümanizm aktığını anlasın.
