doğubatı dergisinde yayımlanmış "bilim camiası ve tanınma isteği" başlıklı muhakkak okunası makalesiyle akademisyenliğin çelişik doğasına ve tanınma açlığına düşmüş akademisyenlere ölçülü biçimde ayar veren siyaset bilimci.
bilime en çok değer veren kimselerin türkiye'de henüz oluşmamış olan bir çeşit üst kurul ya da bilim camiası değil; geniş halk kitleleri olduğunu (asla küçümseme anlamında değil, "konu dışı kimse" anlamında elbette) ve günümüzde bilim insanlarının kitle iletişim olanakları sayesinde birer seyirlik malzeme ve tüketim nesnesine dönüştüğünü tatlı tatlı hicvetmiştir. bu saptaması da zamanında milletçe kendimizi hasrettiğimiz celal şengör, ahmet mete ışıkara ve benzeri şahsiyetlere olan saplantımızı açıklar kuşkusuz. o diil de hacım şu ödev dönemi bi geçsin paso amdan götten başlıklar giricem zaten az kaldı kendimi pencereden atmama. öeh.
