birkaç bilgi kırıntısının enjektörle verilmesi gereken cahildir.
--spoiler--
istiklal Mahkemeleri, kanunla kuruldukları için yasaldılar ancak yargılama usulleri açısından hukuk dışıydılar. Çünkü üyeleri, Meclis içinden seçiliyordu ama savcı hariç üyeleri hukukçu değildi. Kapılarının üstünde "istiklal Mahkemesi Mücadelesinde Yalnız Allahtan Korkar"; yazan mahkemeler verdikleri kararlardan sorumlu değildiler ancak cezaların gecikmeden infazından sivil ve asker bütün bürokratlar sorumluydu. Kararın verilmesi için delile gerek yoktu. Sanıkların avukat tutmaları çok nadir bir durumdu, zaten ne buna vakit vardı ne de bu görevi üstlenmeye cesaretli avukatlar. Kararlar hâkimlerin vicdani kanaatine göre verilirdi ve temyiz edilemezdi. Verilen cezalar (ve idamlar) derhal infaz edilirdi. Kararlar o kadar acele ile alınır ve yerine getirilirdi ki, yanlışlıkla başkasının yerine idam edilenler bile olurdu.
--spoiler--
--spoiler--
Mahkeme heyeti üyelerinin anılarından ve resmî belgelerden açıkça görüldüğü gibi ismet inönü ve Mustafa Kemal'le doğrudan temas halinde çalışan bu mahkemelerde esas olarak 1925'de Şapka Kanunu'na karşı çıkanlar, 1926'da Atatürk'e suikast teşebbüsünde bulunanlar ve ittihatçılık davası güdenler, Saltanat ve Hilafeti geri getirmeye çalışanlar, komünist örgütlenmelere katılanlar, yolsuzluk, casusluk, hükümete muhalefet suçlarına katılanlar vb. olmak üzere yaklaşık 7.500 kişi yargılandı, bunların yaklaşık 3.280'i çeşitli cezalara çarptırıldı. 660 kişi idam edildi. Başlangıçta süresi iki yıl olan bu istiklal Mahkemeleri 4 Mart 1929'da hukuken sona erdiler ancak 31 Temmuz 1922'de çıkarılan istiklal Mahkemeleri Kanunu ve ekleri, 1949 yılına kadar yürürlükte kaldı. Böylece istiklal Mahkemeleri, tüm Tek Partili dönem boyunca, rejim muhaliflerinin korkulu rüyası olmaya devam etti
--spoiler--
hep hazırcılık olmaz biraz da kendisi araştırmaldır.
