az önce 5 yaşındaki kuzenim ve babamla izlediğim çizgi film. burada bırakırsak entryi çok sikko ve subjektif olucak, rahat ol şok eden havadislerim var.
bizim yağmur hanım, yemek masasından fırladı, kayuyu izliycem falan diye. naptıysak getiremedik. baktım olmuyor gittim ben de izledim amına koyim. böyle dandik, haraketten aksiyondan uzak, kel kafalı bi zırtapozun sözümona maceralarını anlatıyor. bildiğin uyuz bir şey lan. biz veletken tsubasayı, power rangersı ne bileyim ninja kaplumbağaları falan izlerdik. hareket vardı aga.
ya bu kayu? içim geçti izlerken, bi de üstüne "ben aşığım kayuya" demez mi kuzen. en son sikerim tillahını diyip odaya geldim bu entryi döşeniyorum.
bi de bi kuzen daha var kreşe gidiyor, hatun o da. geçen kreşten kaçmış. neden kaçtığını sorunca, "ben artık okula gitmiycem, kayuyu kaçırıyorum o zaman" demiş.
kuzenlerimi rahat bırak uleeeeen! fakat çok efendi çocuk aga!
