lisedeyken suç ve ceza, kumarbaz romanlarını okumuştum, tamamen psikolojik eserlerdi. bir nevi hayatı anlatıyordu, kimsenin göremeyeceği detayları gösteriyordu. hani olurya özellikle bugünümüzde insanlar ne istediklerini bilmezler, şapşallıklar yapıp dururlar, ciddiyet nedir bilmezler, bir olayı şöyle adamakıllı yorumladıkları görülmez. maksat gırgır olsun, gülmek olsun, eğlence olsun. şimdi ne alaka dostoyevski'nin romanlarıyla diyeceksiniz, ama çok alakası var. bu adam o sinir bozucu insan tiplerini yazmamış romanlarında, yaşamla mücadeleleri, çelişkileri olan insanları yazmış. bir düşünmek, yalnız kalmak yeter. öyle çok şey anlatıyor ki romanları. beğenmeyen, eleştiren elbette ki olacak ama ben o eleştirenlere birşey söylemek istiyorum.
(bkz: sen ne yaptın)
