yıllar önce annemin 'yarın sabah erkenden denize gidip dilek dileyeceğiz', dediği gündür benim için. milattır belki de..
sabahın 5.00' i gibi kalkılmış, kaleiçine gidilmiştir. yığınla insanın dileklerini tutmasını uykulu gözlerle izlerken..bir koku..ama nasıl bir koku.. elimi havaya kaldırmamla, geceden kalma bir ayyaşın kayalıkların üzerine bıraktığı o bok..tabi uyandım bu olayla..gittim elimi yıkadım, derilerini yüzer gibi.. insanlar mutlu mutlu dilek dileyip, geleceklerini tayin ederken, ben bir kenarda boka bulanmış ağlıyordum..
eve dönüş yolunda annem hala benimle dalga geçiyor, 'ne avuçlamışsın, hala kokuyu yanımızda getiriyorsun' diyordu. bense elimi resmen karşı kaldırım da yürütüyordum, o denli benden uzak.. eve geldiğimizde kokunun sebebi de anlaşılmıştı.. meğer annem de üzerine oturmuş...
evet, o sene bol para bekledik..hıdrellez sanırım 6 mayıs olduğunu unutup, bizlere 1 nisan şakası yapmıştı.. artık akıllandım, en fazla yapacağım şey, 40 karınca yuvasından 40 toprak toplayıp, 40 gün gül ağacına asarım..fazlasını hıdrellez'de beklemesin artık..
