dipsomaniktir.
heyecanlarını da sevinçlerini de her bi duygusunu da denetleyememek şeklinde zuhur etmektedir.
bunu yukarıdaki entrylerdeki satırlar da kanıtlar nitelikte zaten.
"'beni yalnız farelere mahsus bir zehir gibi, mutfağınızda, çöp tenekesinin altında muhafaza ettiğiniz ayıplı bir nesne olmaktan çıkarınız. koklanmaya ve vitrine yerleştirilmeye layık bir şifa unsuru haline getiriniz.'"
bu nasıl bir biat, nasıl bir teslimiyet, nasıl bir ruhun tezahürüdür yarebbi diyorum ben de.
osmanlı divan şairlerinde bile az görülür bir görünme isteği bu, kabul ricası padişahtan..
