gözlerine bakıp içinde kendimi görmeyi, ellerinin saçlarıma değmesini, beni sımsıkı sarmanı özledim senin. güçlü kollarınla kaldıramadığım herşeyi kaldırabildiğini hayatın yükünü kaldıramadığımda daha iyi anladım, sırtımda elin yokken ayaz vurduğunu, yokluğunun üşümek olduğunu hissedince sıcaklığını özledim.
aynı evin içinde yabancı olmak ne kötü şimdi, oysa bambaşka hayatların içinde sarmaş dolaştı kollarımız, kokun esip geçiyor yanımdan içime çekemiyorum, özledim seni, söyleyemiyorum.
