''Kimi sevsem, onun hep uzakta bir sevdiği
vardı, unutamadığı ilk aşkı ya da onu terk edip giden sevgilisi... Kimi
derinden sevsem, o bir başkasını derinden hatırlardı. Öylesine çok
sevdim ki onları, başkalarına duydukları sevgiyi anlatmalarını sessizce,
içim acıyla kanayarak dinledim. Beni yitirmekten hiç korkmadılar;......
çünkü onlara göre fazla iyidim; bu yüzden ilk anda vazgeçilebilirdi
benden.Beni terk edenlerden tek bir isteğim olurdu. ''Ne olur, bir daha
beni aramayın! Çünkü ben kolay unutamıyorum. Çünkü ben size duyduğum o
akıl dışı aşk yüzünden keder bahçemi dağıtıyorum. Çocukluğumun o güzel
bahçesini.'' Böyle derdim onlara ama yine de ararlardı beni... Soluksuz
ve umutsuz kaldıkları bir gece mutlaka akıllarına ben gelirdim... O,
yedek sevgili!..
