kaybolan sülietimin içindeyim. etrafım etten duvarlarla çevrili ve ben gittikce siliniyorum. aslın da bu işime gelmiyor da değil. bir nevi görünmezlik oyunu oynuyorum. kimse beni görmüyorken ben herkesin hayatının bir parçasıyım. aslında onların bir parçası olmak ne kadar önemli benim için? hiç, kocam bir hiç...
aciz bir insan değilim ama insanlar tarfından acizleştirilmeye çalışılan biriyim. varlığımla korkutucu bir o kadar da güçlüyüm ben bu silik süliet içinde.
bir nefes kadar yakın, ölüm kadar uzağım insanlara. kendi iç savaşımın peşindeyim. dişimi tırnağıma takarcasına savaşıyorum kendimle.
kan kokuyor heryer, leş kokuyor...
kaybolan, yok olan dünyada yaşam savaşımı veriyorum. dimdik karşısındayım herşeyin. ben buradayım, tam merkez noktasındayım hayatımın. inançlarımın peşindeyim ne kadar vazgeçirilmeye çalışılsamda.
kan kokuyor heryer, leş kokuyor. pislenmemeliyim, pisletilmemeliyim. midem bulanıyor, başım dönüyor.
şuan kendimi sigaraya ihtiyacı olan bir otobüs yolcusuna benzetiyorum. mola istiyorum. bağıra çağıra veriyorum kavgamı. kan kokuyor heryer, leş kokuyor.
peki ben neyim? leşlerin arasındaki insan. insanım ben vuslata dair umutları olan insan...
