kor gibi bir şey, düştüğü yeri değil her vatanseverin yüreğini yakıyor. kendimi bildim bileli televizyonda isimleri, memleketleri değişen ama ardında aynı tabloyu bırakan kahramanlar.. acılı bir aile, sinir krizi geçiren bir anne, düşmanları sevindirmemek için dik durmaya çalışan bir eş/nişanlı/sevgili, bir evladı daha olsa onu da vatan uğruna seve seve feda edeceğini söyleyen onurlu bir baba, gözü yaşlı kardeş ve henüz ölümün ne olduğunu bile anlayamadan ufacık yaşında babasız kalmış masum bir çocuk.. gün geçmiyor ki bir yenisi eklenmesin aralarına.. sadece kayseriden bile 170 şehit verilmiş.. başlangıcından beri toplam şehit sayıları korkunç.. değişen? değişen hiçbir şey yok.. her yeni şehit haberinde tabuta kapaklanmış bir yakınıyla birlikte gözyaşı döküyoruz, öfkeleniyoruz, sövüyoruz.. sonra mevsimine göre yazsa diyet haberleri, kışsa yağan karda kayan araba görüntüleriyle devam ediyoruz hayatımıza.. bir yerde bir kişi bizim için, vatanı için korkusuzca canını feda ediyor; bizse değişen hükümetlere rağmen devam eden bu terör belasına dur diyecek hiçbir şey yapmıyoruz, yapamıyoruz..
