yıllar geçer... madde ve ruh arasında bir yerde saklanmak zorunda kalır insan. her zaman bir tereddüt içerindedir. maddeye sarılsa vicdanı hor görür onu, ruha koşsa aklı çeker gemini dur der yavaş ol. bıkmıştır insan kaybolmak ister artık bir yerlerde uçurumdan mı atlasa daha iyi yoksa bir ağacın kavuğuna mı sığınsa bilmez ama illa ki bir yerelere birilerine havaya ya da suyu zamana veya mekana karanlığı ya da aydınlığa gizlenir. yok olmuştur artık insan. caddeler boş sokaklar boş birileri var kalabalıklar halinde ileryen ama insan kayıp. o nerede. ey insan! elma dersem çık armut dersem çıkma.. elma?!
