1446.
-
annemin artık beni çocukken olduğu gibi fazla okşamaması.
aynaya her bakışımda farkettiğim başıma yağan karlar, şakaklarıma düşen aklar..
artık sokaklarda yalnız başına yürüdüğünde annemin,
"yavrum fazla uzaklaşma yoksa yabancılar seni kandırır" dememesi.
küçükken sadece yere düştüğünde ve canın acıdığında ağlıyorken, şimdi değersiz insanlar uğruna elinde olmadan gözyaşı dökmen.
ve aklıma gelmeyen daha nice sebepler..
