yasamaya calismaktir oldurmek.
bazen yasamak istedigi icin savasa hayir der insan, bazen de yasamak icin oldurur.
bos kavramsallastirmalarin* tutsaklari, toplumun insandan baska bir sey oldugunu zanneder. halbuki su dunya dairelerle doludur. etrafindakileri etkiler insan, ve onlardan etkilenir. ama nerden basladiysa donup dolasip gelecegi yer orasidir yine. ilahi adalet de boylece tecelli eder. mazlum yada zalim yoktur, oldurmek isteyen ve oldurmek istemeyen vardir. hatta o da yoktur, yasamak, elindeki tek sey yasamak oldugu icin yasamak isteyen vardir; bir de o'nu isteyen vardir, yasam ve yasayan bir tek o oldugu icin.
caresizliklerin insanidir olduren, ve bu yarisi kazanan aslinda kaybetmistir. kaybeden de kaybetmistir belki, ama kendisini kaybedip o'nu kazanabildiyse ne mutlu ona.
