biyoiktidar yöntemiyle gençliği bitiren, yanlış düşünen gençliğin düşündüklerinin onlara mutlak doğru olduğunu çeşitli evrelerle empoze ettiren sistemin bir oyunu olarak, gençlik günümüz türkiye'sinde kendini tanımaz bir duruma düşürülmüştür; saçmalık derecesindeki düşünceleri içselleştirerek insani erdemlerini yitirir konuma getirilmiştir. yaptıklarının tümü kendilerinin değil bizzat sistemin varlığını sağlamaktadır; hatta kendilerini yok eden bir hal almakta ve almaya da devam etmektedir.
kimilerinin milliyetçilik yapması, kimilerinin tarkancı olması, kimilerinin cimbomlu olması, kimilerinin ise sözde devrimcilik adına bir çelik çomak oyununa soyunması bu durumun acı örnekleridir. sistemin aygıtı olan devlet; gerek okullarda, gerek askerde, gerek cezaevlerinde ve buna benzer bütün fabrikalarda sistemin istediği insanı yaratmaktadır. sistemin düşünceleri onların düşüncesi, devlet ise bizzat kendileri olmaktadır. acı olan bunun farkındalığının ısrarla engellenmesidir. bireylerin bu durumun farkına varması çeşitli yöntemlerle engellenmektedir. gençlik çocukluktan itibaren bilinçaltına pompalanan tabulaşmış bireyci yaşam kültürünü kapitalizmin mikro kosmozu olarak sürdürmektedir. kapitalizm bizzat kendileri olmaktadır.
