yeni yıl geldiğinde insanlara dilekleri sorulur ve neredeyse herkes "mutlu, barış ve sevgi dolu bir yıl olsun" dileğinde bulunur. ne kadar basit dilekler bunlar değil mi? klişeleşmiş, ezberlenmiş onlarca cümle ve ardında gerçeklerin siyah, acı izleri.
her şeyin kaynağı sevgi ya da sevgisizlik. insanlar yaptıkları onca iyilik ya da kötülüğün sebebinin bu olduğunu bilmeden, bencilliklerinin piyonu yapıyorlar tüm duyguları. ve artık tüm duygular bencilliğe kurban edildiği için de, iyi dilek ve cümleler saçma gelmeye başlıyor.
hey dostum! kimse sevgiye, dostluğa, barışa inanmıyor. işte acı gerçek tam olarak bu. ve herkes bu inanç kaybının sebebinin, kendisini asla sorgulama gereği bile duymadan karşısındakine yıkıveriyor. yani demem o ki, şu karanlık zamanda nasıl her şey sevgisizlikten doğuyorsa tersi de sevgi ile olur. lakin kabul de etmek gerekir ki, kalp kirlendimi, bir daha eski temizliğine dönmesi mümkün değil.
