o ve ben şiiri:
Mavi karanlık yükseliyor duvarlara,
Siyahın geldiği belli...
Gözleri değiyor, gitme aydınlık tuzak
Bilmediği bir yol izinde, ansızın titriyorum
Sanki kıyamet kopuyorum onla karanlığa
O yol üstü, ben gidiyorum...
Şimdi titrek bir fırtına esiyor, cılız
Damla damla olmuş gökyüzü
Kahverengi gözleri birden siyaha kaçıyor
Nasıl olur, ansızın gömülüyorum
Sanki çığ düşüyorum onla karanlığa
O buz kesiliyor, ben üşüyorum...
Fırtına kesildi, zaten yok
Şimdi buğu buğu oldu gökyüzü,
Her taraf sis...
Yalnızlıktan mı korkuyor bilinmez
Ansızın gözlerine bürünüyorum
Bir şilep batıyorum şimdi onla karanlığa
O boğuluyor, ben ölüyorum...
