''16 yaşındaki bir delikanlı bir kızla olan buluşmasında ne kadar heyecanlanırsa, bir yakını ameliyat olan kişi, doktorun içerden çıkıp müjdeyi getirmesini nasıl beklerse, mezuniyetine tek ders kalmış bir öğrenci, imtihan sonuçlarının asılmasını ve geçtiğini görmeyi ne biçim düşlerse, yeni baba olmuş bir genç, çocuğunun bir gün konuşup evin içinde koşturmasını niçin arzularsa;
Kara Kartallı formaları giymiş 11 kişinin stad tünelinden sahaya fırlayışını ben de o duygularla bekliyorum her seferinde. Seyretme imkanı bulamadığım Şeref'leri, Baba Hakkı'ları, Çengel Hüseyin'leri birer efsane kahramanı gibi dinleyen ben, Sanlı'sını, Nazmi'sini, Mete'sini seyredebilmek için Ankara gecelerinde 19 Mayıs'ın kapılarında sabahlayan ben, bizleri güldürdükçe Rasim'in, Atakan'ın, Şaban'ın yanaklarından öpmek için göğsünde dayanılmaz ateşler yanan ben, üstelik nüfus kağıdımda istanbul-Beşiktaş yazılı olma şerefini de taşıyorum.
Ama bazen stadı boynu bükük terk ettiğim de oluyor. O zamanki hislerim, randevu verdiği kızın gelmemesi, doktorun ameliyat odasından kötü haberle çıkması, kalan tek dersin yine başarısızlıkla sonuçlanması ya da bebeğin kötürüm ve dilsiz olduğunu öğrenmesi ne ise bir kişiye, bana da öyle.
Ne olur, artık kızlar gelsin buluşmalara, hasta iyi olsun, tek dersten geçelim ve bebek yürüsün, konuşsun kısaca adam olsun.
Tanrı herkese, Beşiktaş'lı olmak değil, Beşiktaş'lı olabilmek şerefini bağışlasın. ''
