Keskin zeka ve mizahı fıkralarıyla hayatımızda büyük yer etmiş Nasreddin Hoca'nın, isterse milattan önce 1500 olsun, isterse milattan sonra 5000 olsun her daim insan doğasının güçlü olana, büyük olana, üstün olana karşı şapka çıkarma, oturduğu yere hırka koyma ihtiyacının vâr olduğunu ve her zamanda olacağını, bunun sadece köyde, kasabada, ciddi kuruluşlarda değil, ana okulundan, Afrika'daki en fakir ülkesinden, Japonya'nın en teknolojik yerine kadar olduğunu bizlere tee kaç sene evvelinden yüzümüzde tatlı bir tebessüm bırakarak anlattığı, 4 cümlelik ama 4000 gazellik pek değerli hikayeciğin adı.
Aslıda insanlığın vâr oluşundan beri hep aynı dava söz konusudur. Tek fark ordaki kürk, para olur, saygı olur, sevilme olur, cinsellik olur, rütbe olur, maneviyat olur, gösteriş olur, sevgili olur, futbol oynama yeteneği olur, kopya çekme yeteneği olur, ama illaki insan bazlı, insanın kıskançlık duygularını tahrik eden ne varsa - ki bu tanımın içine milyonlarca duygu girer - hepsi karşımıza kürk olur çıkar.
Cennetteki yasak meyveyi yeyip daha çok ömür, daha çok kürk isteyen ilk insandan, onlarda evla olan çocuklarından birinin diğerinin saygınlığını, üstünlüğünü, sevgililiğini bilahere kürkünü kıskanmasıyla başlamıştır bu dava.
işte o yüzden demiştir Nasreddin Hoca ye kürküm ye diye.
Aslında o kadar uzaklarda aramayada gerek yoktur. Hele hele bizim toplumumuzda hiç yoktur. Renginiz azcık değişti mi hemen abi olursunuz, hemen abla olursunuz, hemen sayın olursunuz.
Size karşı kurulan cümlelerin artık bir noktası vardır. Artık koca koca gülüşlerin yerini, nazik kibar küçük tebessümler alır.
Profilinize giren insanlar artık daha çoktur, yazdığınız her mesaj, açtığınız konular insanlar tarafından izlenir. Artık yılan derisinden tilki derisi kürkünüze geçiş yapmışsınızdır.
Gerek moderatörlük olsun, gerek yazarlık olsun gerek başka bir şey..
Aslında sofraya oturduğunuzda yemeği yemesi gereken siz değil, kürkünüzdür.
