annelik duygusu dışındaysa aşktır işte o.
herşeyiniz "kendimden daha çok sevdiğim" kişisine bağlıdır.
o mutluysa mutlu,o üzgünse üzgün,o sinirliyse sinirli olursunuz.Kendinizden çok seversiniz ya işte.
her an onu düşünür,acaba şimdi napıyo diye geçirirsiniz aklınızdan.
bi yerine bişiy olsa,bi yeri acısa çok tuhaf olur içiniz.
korkarsınız bi gün onu kaybetmekten.çekip gitmesinden "sizin onu sevdiğinizden" daha az sevmesinden korkarsınız.
hep yanında olup,kokusunu duymak istersiniz.
gözlerinin içine bakmayı,elini tutmayı,başını omzuna yaslamayı özlersiniz hep.
ki siz ne kadar kendinizden çok sevsenizde,o sizi öyle sevmez işte.
bu da doğanın kanunudur heralde.
