çocukluktan bazı şeyleri yapmaya mecbur bırakılan, zaten inanır şekilde büyüyen ve bir süre sonunda saçma bile bulsa ezan okunurken müziğin sesini kısmadığında kendini rahatsız hisseden, gusül abdesti almayınca işlerinin rast gitmesinin saçma olduğunu bilmesine rağmen otomatik şekilde bunu yapmaya aksi halde rahatsız hissetmeye, belli konularla ilgili konşulmasından rahatsızlık duymasına falan neden olan düşüncelerin anlamsız ve içi boş olduğunu anlayıp artık ateist diye tanımlanan kişinin bu saçma takıntılarından kurtulup rahat rahat istediği konuşabilme hissini sonuna kadar tatma isteğinin sonucu olan eylemdir. aslında bir şeyi ispat etmeye çalışmakla çok alakası yoktur, ama insanın karşısındaki birisi kendisi için anlamsız olan bir şeyi anlamlı bulduğunda ister istemez "salak mı lan bu? deyip iki tarafta birbirine açıklama yapar. inananların devamlı olarak allahın mucizelerini göstermeye çalışması da işte bu sebeptendir."
