bizim deeee! diye bağırarak cevap vermek istediğim söylemdir.
çoğu da bisikletten düşmekten olurdu, diz kapağı, bacak falan parçalanırdı.
işin ironik yanı da o yaralara aldırmadan ertesi gün yine bisikletin tepesinde bulurduk kendimizi..
hiç kabuk tutmazdı o yaralar, kanar dururdu, tıpkı bugünkü yürek yaralarımız gibi...
keşke çocuk kalsaydım diye kaç kez demişizdir kim bilir, biz yetişkinler...
dün farkına vardım bunun da, komşunun küçük kızının bir an önce büyüme isteğini görünce..
ağzının ortasına yumruğu geçirmek istedim sözlük, büyüyüp de napacaksın salak kız diye..
çocuk olmak gibisi var mı be sözlük...
