96 yılında o zamanlar tgrt de şahin gözü diye bir dizi vardı kendimi ona kaptırmış izlerken ezanın sesini duymadım sonra teravih namazı için evden çıktığımda tüm camilerde yer olmadığını gördüm en sonunda ufak bir mescitte WC nin tam önüne halı sermişler orada benim gibi geç kalan bir kaç kişi iler yer buldum.
artık namazın sonlarına geliyorduk adamın biri içeri girdi vitir vacipte sonra içeriden öyle bir ses geldiki, sanki hiroşima'ya ikinci atom bombası atıldı. Ne kadar kendimi tutmaya çalışsamda kahkalarla güldüm .
sonra adamın çıkıp bana "gülmek yok gülmek yok " demesi ile biten anımdır.
