dün gece itibariyle yüreğimizi ağzımıza getiren pek sevdiğimiz yazardır. şöyle ki; biz her geceki gibi moonlight sonata, 146taksim1 ve ben * nargile içip, muhabbet, sohbet, tavla, sözlük vs tarzında takılırken gece 2 sularında kalkmaya karar verdik. elbette bu bir ilkti. saat daha sabaha karşı 4 olmamışken kalkmak, nedendi? bir gariplik vardı, daha o anda sezmiştik hepimiz. hesap ödeme işlemleri ** halledilirken, kendisinin yani 146taksim1'in hafiften başı dönmüş ve gördüğü ilk yere oturmuştu. sonrasında moonlight sonata ve ben * birer sigara yaktık. ben kapıdan dışarı doğru yürüyüp, bahçedeki koltuklardan birine ilişip, sigaramı içerken olan oldu. o anda içeriden bana doğru, önde 146taksim1 ve hemen arkasında moonlight sonata yürüyorlardı. sigaramdan bir nefes daha çekip, onları izlerken, 146taksim1'in ayağını boşa atacağını fark ettim. hemen elimdeki daha yarısı bile içilmemiş sigaramı yere fırlatıp, * onlara doğru koşmaya başlarken, 146taksim1 yere düşmekteydi. tam bu sırada hemen arkasından gelen moonlight sonata, 146taksim1'in başını tutmak sureriyle, en azından başının yere çarpmasını engellemiş ve çok büyük bir iş başarmıştı. bu anlık olaylar gerçekleşirken elimdeki laptop çantasını yere atmış bulunmaktaydım ben de. o sırada moonlight sonata da elindeki laptop çantasını yere atmıştı. adeta hepimiz 146taksim1 için seferber olmuştuk. kafede çalışanların, kolonya, soğuk su desteğiyle hafif hafif kendine getirmeye başladığımız 146taksim1'in, yüzünde acıyla karışık bir gülümseme ile bize sorduğu ilk soru şu oldu: "ne oldu bana böyle?" sonrasında kendisini biraz uzatıp, dinlenmesi suretiyle, halinin yerine gelmesini bekledik. kollarına girmemizle birlikte en yakın hastaneye gitmemiz arasında sanırım 5 dakika ya vardı, ya yoktu. tansiyonunu ölçtürüp, iyi olduğunu öğrenmemizle içimize adeta su serpilmişti. sonrasında 146taksim1'i evimde ağırlayıp, gecenin bir vakti * ellerimle yemek yedirdikten sonra, uyutmamla son bulan gece, oldukça hareketli ve korkutucu geçti bizim için.
anla lan, ne kadar çok seviyoruz seni. moonlight sonata'a da büyük bir teşekkür borçlusun, bunu unutma derim.
korkutma lan bir daha bizi.
edit: evet, tam da söylediğin gibi. moonlight sonata senin hayatını kurtardı adeta dün gece.
