görmek için bazen bir çift gözden fazlası gerekir...
2 tür ateist vardır:
1- doğruyu arayıp bulmak isteyen,
2- tembellikten ve inanmanın sorumluluğunu taşımak istemeyen,
doğruyu arayıp bulmak isteyenler, aklı tam tatmin olmamış, gözleri ile görmediğine inanamayan, 'varsa olmalı, görebilmeliyim, vs.' diyen. ama yine de kainattaki bu muhteşem düzen karşısında bir dala tutunma ihtiyacı duyan ve bunu bilim ile gidermeye çalışan, bilimin yetersiz olduğu durumlarda ise olgunluk göstererek Allah'ın varlığını ve birliğini kabul edebilendir. bu çizgide karşılaştığım insanlar en kötü ihtimalde agnostisizmi benimseyenlerdi. bilinmezcilik anlamına gelir.
diğer grup ateistler ise türkiye de en çok rastlanan gruptur, ispat istemekten çok ispatlanan birşeyi yadsımaya çalışıyor, bunu yaparken de bilim diyor. bilimin ne olduğundan da haberi olmmayabiliyor. neden? bilim de tesadüf değildir diyor.
herhangi bir esere baktığımızda bunun bir mimarı olduğuna eminizdir ve bunun tesadüfen oluşma ihtimali yoktur! bunun aynısını bu kainata uyarlarsak da bir yaratıcının olması gerektiğini anlamış oluruz.
ateistler bunu doğruyu aramak için yapıyorsa doğru yapıyorlar çünkü eninde sonunda anlarlar (inatlaşma gibi bir niyet aranmasın), ama sırf tembelliklerinden dolayı inanma zahmetine(!) katlanmıyorlarsa, sorumluluk kendilerine ait
+
masal kahramanı filan bunlara artık çocuklar güler. herşeyi böyle küçümseyerek hiçbir yere varılamaz.
karşılıklı saygı ve sevgi içinde herşey tartışılabilir. saygılar
not:ayrıca her verilen örneği harun yahya denilen adamla bağdaştırmayın!..
