put bana tapsin. hani? o benim yapabildiklerimi yapabiliyor mu? insanda dusunsun azcik hicbirsey yapamiyorsa diye akil var. nerenden ne eksilirse eksilsin, akilsiz yasayamazsin, yasasanda farkinda olmazsin. akli olan insanoglu, nasil olur da akil yoksunlugunu gectim, diger her yonden kendinden eksik birseye tapabilir? muslumanlara eger allah konusunda laf ediyorsaniz, bunun hristiyani var tanriya inanan, musevisi var... baska dindenler evet ama onlar da en azindan kendinden ustun bir guc olduguna inaniyorlar. sen bir putu yapabilirsin, peki put seni yaratabilir mi?
inanilan sey; tum ilahi dinlerde kendinden ustun bir guc olduguna dairdir. yere atip kirabilecegin bir esya, inanc bile olsa, nasil olur da somut olarak varolmayan birseyle kiyaslanabilir ki?
sutun icerisindeki yagi gosteremeyecegin gibi inancini da insanlara gosteremezsin, kimse de zaten ne senin inancsizligini, ne de inancini gormek zorunda degildir.
ben soyut birseye inanmiyorum, illa gozumle gormem lazim dersin, icinde kalir, inanc kimseye ispatlanasi birsey degildir cunku. kucukken ben allah'a inaniyorum deyince, haydi goster goster diye bagiran cocuklara reklam olmamaksa amac, bu sadece desinler mantigidir, kendini dinlemeyen, herkesi kendinden once goren, butunun nabzina gore parcanin serbeti olan insan gorusudur.
