yetiştirmen gereken projenin,ödevin son günüdür. "sabaha kadar yetiştiririm lan!" diyerek masanın başına oturmuşsundur. Gözünü açarsın,bir gariplik hissedersin sanki zaman durmuş ve sonra tekrar başlamış gibi.. Sonra anlarsın ki yalnızca oturmakla kalmamış,bildiğin uyumuşsun. o sırada pencereden dışarıda bir mavi vardır. güneşin yeni yeni doğduğunu,gecenin bittiğini,günün başladığını haber eder. işte o zaman ödevi yetiştirememiş olmanın hezeyanıyla "'sıçtın' şimdi elytra" dersin kendi kendine. o mavidir. "sıçtın!" mavisidir...
