sevgili günlük;
bugün sabah saat 7;00'da kalktım dışarı çıkıp işime gittim (yemek yemeyi atladık ama neyse) . yolda önce bir yaşlı mümin gördüm içimden ana avrat küfür ettim. 2 saat sonra iş yerindeydim . arkadaşlar , iş , güç derken zaman hızla geçip gitmiş ve öglen olmuştu. iş yerinden çıkıp restauranta dogru yol aldım. restauranta dogru giderken büyük bir caminin önünden geçtim. tüm müminler toplanmış namaz kılmaya hazırlanıyorlardı. bana göre çok saçma sapan bir şey yapıyorlardı .
ama bir şey vardı sevgili günlük onlarda bir şey. Gülüyorlardı , birbirlerinin elini sıkıp hoş bir sohbete koyuluyorlardı. inanılmaz bir sıcaklık vardı o insanlarda ister istemez kıskandım .
kendi kendime sordum eger benim inandıgım şey dogru ise neden mutlu degilim . dogru ya insan dogruyu buldugunda mutlu olur . oysa onlar yanlışı bulmuşlardı bana göre dolayısıyla onların mutsuz olması gerekiyordu . ama yok asıl onlar mutlu ben mutsuzdum. hatayı ben mi yapıyordum acaba sevgili günlük.
