ne kadar hüzünlü görünüyor dünya bu ara gözlerinden senin.. böyle bir bulutlu, böyle bir kırmızı, böyle bir gri..
bırak yanaklarında kalsın ellerim diyecek oluyorum alnına dayamışken alnımı.. sonra anlamsızlığını idrak ediyorum kelimelerin. bir şeyler söylemek, bir şeyler yazmak ne kadar güç, ne kadar saçma tam da o an.. sessizliğin bu kadar iyi konuştuğunu daha önce hiç duymamış biri olarak boğazıma bir yumru oturuveriyor..
sonra çıkıp hayata devam ediyoruz..
oysa hiç bir şey dışardan göründüğü gibi değil, değil mi?
(03.02.2008)
