eskilerin ırmak gibi şairleri vardı
şelâle olup köpük köpük dökülen
nasip oldu bir ömür kıyılarında gezdik
eksilmeyen su nerden geliyor
merak ettik
gittiği yeri gözledik
bir onlar bir de -her devirde-
yakınlarından daha yakını
bulunduğu mekânda vaktin evladı
toprağı kımıl kımıl besledi de
bizim otlarımız bitti
azizim boşver
aradaki haşeratı.
