Dünyada, kişinin tüm düzeylerde birleşebileceği yalnızca tek bir insan olduğu düşüncesi; bu insanın kişiliği o denli idealize edilir ki insan doğasının olağan yanlışları ve aptallıkları ortadan kaybolur; aşk, sanki bir yıldırımdır ve ilk görüşte insanı çarpar; aşk, onun uğruna diğer tüm kaygılardan, özellikle de maddeci olanlardan vazgeçilmesini gerektiren, dünyadaki en önemli şeydir; ve son olarak da dizginlerin, ortaya çıkan davranışların başkalarına ne denli abartılı ve saçma görünebileceğine bakmaksızın, kişisel duyguların güdümü ise çok değerli bir tutumdur.
