7 yaşımdayken çekilmiş bir resmime baktığımda sapsarı bir ova ve masmavi bir gökyüzü olarak aklıma yer etmiş coğrafya. aklımda kalan diğer şeyler ise közlenmiş patlıcan tadındaki harika köfteler ve bostana dedikleri kıpkırmızı epekşi domates salatası. o tarihlerde süper güneş altında sapsarı ekinler altında bi köye gitmek için bildiğiniz bi akarsuyu reno ile geçebilmek gerekiyordu. şehir merkezinde fransız savaşından kalmış delik deşik duvarları olan tarihi yapılar vardı bi de. ceylanpınar devlet üretme çiftliği denen yerden hep üzerinde düç yazan parlak metal kutularda peynirler gelirdi evimize. bir de bakraç bakraç yoğurt. o kıraç köyden o yoğurt nasıl çıkardı hala anlayabilmiş değilimdir. sonraları orada gerçek ceylanların yaşadığını öğrendim ki.. yaşadığım mecrehan isimli köye daha elektrik bile gelmemişti. dua ederdim bi tır yanaşsa da benzin alsa diye. evimiz petrol ofisinin yanındaydı ve yakıt ikmali için jeneratörü çalıştırıyorlardı.. sonra evimize elektrik geliyodu yarım saat. siyahbeyaz 37 ekran televizyona bakakalırdık kardeşimle.. hep düşünürdüm.. naapıyos biz bu sapsarı ovada diye.. meğer ovanın adı harranmış. ova olduğunu okulda öğrendim.
