12.
-
denizlispor'un küme düştüğü bu günde aklımın bir köşesine gelen, zamanın en yetenekli futbolcularından biriydi.
muhtemelen bir kaç ay sonra sırtına geçireceği siyah beyaz formayla ileri uçta ilhan mansız ile karakartalın gol umudu olacaktı.
o zaman henüz 21 yaşındaydı, gencecikti.
birde asla hatrımdan gitmeyen bir hatırası vardır.
doğan seyfi'nin ölümünün ardından ilk denizli'deki maçta denizlispor taraftarı dakikalarca onu tribünü çağırmıştı,
gelmeyince ise yuhlamıştı.
daha sonra tekrar çağırmıştı ve bu sefer sanki gelmiş tribünleri selamlıyormuşçasına "oley, oley, oley" diye bağırılmıştı.
hemen ardından sonra "doğan seyfi ölmedi kalbimizde yaşıyor" diye seslenilmişti kolları göğe doğru kaldırarak.
her hatırladığımda gözlerimi nemlendirir bu olay,
selam olsun sana doğan kardeşim.
