kızı tarafından anlatılan bir anısı;
---spoiler---
babam dogu'da savaşırken bir anısını anlatmıştı bizlere; dogu'ya ilk gittiginde insanların onu sevinçle sırıtarak karşıladıgını söylemişti, fakat neden sonra insanların sırıtmalarının durmadıgını ve o insanlara yaklaştıkça insanların aynı bir donmuş bir heykel gibi sırıttıgını fark etmiş. yaklaştıkçada acı gerçegi anlamış. insanlar canlı canlı kazıga oturtulmuş , sırıtmaları ise sevinçlerinden degil hüzünlerinden kaynaklanıyormuş.
---spoiler---
aşagı yukarı böyle bir anıydı kazım karabekir paşa'nın kızının anlattıkları. insan ister istemez hüzünleniyor.
