ben bu yazıyı sana yazdım.
ve sen hiç bir şeydin,hiç bir şeyimdin.. ne mealin vardı, ne mecalim artık.
bir şarkı çalıyor bize dair. ve sen uzaktasın.. inceydi parmakların, çok sevdiğin yüzük büyük gelirdi. acıtıyorsa elini tutarken takmayayım demiştin. ben gülümsemiştim sadece. incecik bir çizgin vardı. ölmek ve yaşamak arasında.
sen 'ölmek kolaydır sevmekten bundandır benim yaşamaya katlanmam' diyendin. ve sen zoru severdin. ve ben kolay biriydim, sırf sen zora gelme diye kolay biriydim.
bir kuşun kanadındaydı şimdi aşk. kanatlarım çokça kırılmıştı sana gelirken. tatmadan yorulmuştum sevmekten.. sana geldim ama kanatlarımı paramparça yap diye değil.
bir kuşun kanadındaydıya aşk.. kuş özgürlüğü çok severdi. bundandı sımsıkı tutmayışım elimde seni. ölürdün o zaman. ellerimdeydin sen.. ellerindeydi gitmek.
sen 'korkuyorum senden korkuyorum yansıra gidenden dediğimdin' evet korkuyordum senden, gitmenden.. ama ölmen daha çok korkuturdu beni.
sen zoru severdin.bu yüzdendi bunca zaman ölmeyişin. bir gün gidiyorum dedin.. sen zoru severdin, ölmedin bu yüzden ama biri ölmeliydi sen giderken.. öldürdün tüm aşkımı, tüm geçmişi tüm gele(meye)ceği gittin.. bunada birşey demedim hiç bir kararına karışmadığım gibi, sustum yine.. susmam kendi düşüncem olmaayışından mı seni incitmeyeyim diyemiydi bilmedin..
sen yoksun şimdi, sende de ben yokum.
bir şey kaybettin mi yokluğumda? -hayır.. çünkü sen zaten hiç bir şeysin.
ben bu yazıyı, bu yazıları hep sana yazıyorum.. ve sen hiç bir şeyimsin..
edit: o insanı; yani bunu yazdıgım kişiyi kac kez daha her seyim kılmısımdır fakat suan hir seyim oldugu gayet dogrudur. zaman asımı bu olsa gerek, koydu baya okuyunca
